Σταγόνα του ξύλου του δένδρου της ζωής

Η ελευθερία του φεγγαριού
είναι η φαντασία του μυαλού,
που στον ουρανό, αγκάθινο στεφάνι της γης το λένε.
Το φεγγάρι είναι άπιαστο
και συνέχεια αλλάζει μορφές.
Παρόλα αυτά
ταξιδεύει το μυαλό του ανθρώπου σε φαντασιώσεις και σε όνειρα.

Ο σπόρος των νόμων της παιδείας στην γη
είναι ο σπόρος της κατάρας των ανθρώπων.


Κάθε άνθρωπος είναι ένα μήλο του δένδρου τούτης της γνώσης.
Και με θεϊκό τρόπο οι διδάσκαλοι του,
το ποτίζουν συνέχεια με ξύδι και χολή.

Διότι στο πνεύμα των θεών της γης,
αυτός είναι ο πρώτος νόμος:
"Ποτέ να μην σου επιτρέπεται να λάβεις το αναμενόμενο του ονείρου σου",
Μα να σε κάνουν να πιστέψεις πως μόνο "αυτοί" θα σε οδηγήσουν σε "αυτό".
Και ποτέ δεν σου δίνουν το αναμενόμενο σου.
Αλλά...
σου προσφέρουν "καλόκαρδα" το φεγγάρι.


Το αποτέλεσμα:

Ως καρποί τέτοιου γνώθειν για φεγγάρι
κατάντησαν τα παιδιά τούτου του γάλατος
να γίνονται αστέρια αδέλφια όπως και του ουρανού.
Και εδώ στην γη να πατάνε τα πόδια τους,
και να μαλώνουνε το ένα με το άλλο,
για το ποιο αστέρι λάμπει πιο πολύ από το διπλανό.

Ηθικόν δίδαγμα:

"Είναι όλοι τους νεκροί πλανήτες".

Με του παράδεισου τα χρώματα σε όνειρα ζούνε την

''Πραγματικότητα'' μέσα σε μια πολιτισμένη κόλαση.

Με του παραδείσου τα χρώματα, πλέκουνε οι άνθρωποι κρεμαστές γέφυρες με νερά, κρεμαστούς κήπους και με βαβυλώνια σοφία τούς χτίσανε κάστρα απόρθητα, και σε ουρανούς ...
Τη ζωή που κάνουν οι βασιλείς σε αυτήν την ζωή, τα νεκρά αστέρια θα την κάνουνε σε μια άλλη.