THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

εαυτέ του, ουσία του, δές την εικόνα σου και ξύπνα.







Εσχιζαν οι πέτρες τις σάρκες απο τα ξυπόλυτα πόδια μου.
Ο ήλιος ξέρανε το αίμα απο τα μάτια μου.
Τα αγκάθια του σκύπτρου μου αφόρητα μου τρυπούν και με πονούν.
Η πλάτη μου έτσουζε απο τις μαστιγιές.
Στον ώμο μου βαρύς ο σταυρός που κουβαλώ.
Άλλοι με φτύνανε και άλλοι με βρίζανε.
Και άλλοι με κοιτούσαν με βλέμματα απορημένα.
Και τα παιδιά μου ρωτούσαν"γιατί δάσκαλε,γιατί".
Ξαφνικά τα γόνατα μου λυγίσανε.
Σκοτίνιασε ο κόσμος γύρω μου.
Μα δεν έχασα τα λογικά μου.
Οχι χάρε.
Δεν σου τα είπανε καλά.
Το έργο μου σε αυτον τον όχθο δεν τελείωσε.
Οχι σατανά.
Το έργο μου δεν τελείωσε σε αυτή την γη.
Εγώ στο σώμα μου επάνω το Πνεύμα σου ζωγραφίζω.

Οχι Μαρία Μαγδαληνή .

Οχι παιδιά γλυκά μου.
Το έργο μου θα ακουστεί σε όλη την γη.
Και πάρτε, σας χαρίζω την καρδιά μου.
Και πριν να λιποθυμήσω στου ¨Αδη την λυποθημιά μου,
άστραψε στην καρδιά μου η μητέρα γη.
και το αίμα μου πείρε ξανα ζωή,
Και ξανα ξεκίνησα τον δρόμο για τον γολγοθά μου.
Και επιτέλους.
Πλησιάζει η στιγμή.
τότε, εκείνη την στιγμή ,ήρθες εσύ αδελφέ μου.
''Δάσκαλε άσεμε να κουβάλήσω για λίγο τον σταυρό σου εγώ'', μου είπες.
Μα βαρύς και ασήκωτος για εσένα αδελφέ.
Αν με αγαπάς άρων τον δικό σου σταυρό και ακολούθημη.
Καγώ αναπαύσω υμάς.
Και επιτέλους νιώθω τα καρφιά στα χέρια μου.
Επιτέλους ,
αδελφέ μου, το μύνημα απο τον ουρανό στην γη ερρίφθη...
"Την αγάπη σου αδελφέ ,αν δεν αφήσεις με αγάπη ακόμη και να στην σταυρώσουνε ,ποτέ δεν θα την δείς αναστημένη".
Ιλή ιλή λαμά σαβαχθανί ,εστί : "Θεέ Θεέ ο λόγος σου σε αυτόν τον όχθο εισακούστηκε''.
Αδελφέ μου διάβασε το Ευαγγέλιο αν θες να μάθεις το "ποιός ο λογος".
Και για οσους λένε πως θα πεί το ''ιλή ιλή''...: "Θεέ μου μην με εγκαταλείπεις ''
θαρσείτε ,διοτι στο κάτω κάτω της γραφής ,γύρισε ο Θεός και δεν τον εγκατέλειψε".

12 σχόλια:

artemis είπε...

Θεος στη γη...

τα λογια,
τα γραμματα της εικονας,
γευση καρπων απο το δεντρο της αιωνιου ζωης.

Χαμογελω και χαιρομαι...
αλλωστε η καρδια του Χριστου μας ειναι γεματη θαρρος και ανδρεια.

Δακρυα γεμιζουν τα ματια μου...
απο απεραντη ευτυχια...
σημερα ολη μερα στο νου της ψυχης μου,εχω τα λογια που αποτυπωσες σε αυτο το ποστ.....!

Οι αγγελοι συνταξιδευουν...

Σ`αγαπω Θεε μου και Χριστε
παιδι της Παναγιας μητερας,
της ψυχης,
μου που ειναι ενα,
με το σωμα της σοφιας των αρχαγγελικων ουρανων.
Ακολουθω τον δρομο της χαρμοσυνης αγαπης,
τον δρομο που καθε ευλογημενη ψυχη,
Ανθρωπος,
σε αυτη την γη υπαρχει,για να ζησει.

Τα περιστερια στον ουρανο,χαριζουν υμνους αγαπης,
ροδοσταμο στον πονο του Κυριου.
Στις ψυχες,
χαριζουν σταλες αγαπης,αιωνια μες στην καρδια
τα παντα,
στο ενα.

Κυριος Ζει.

amazona fotini είπε...

Η αγάπη του θεού είναι παντού,
δεν χρειάζεται να τον δούμε αρκεί μόνο να τον νιώσουμε …. να τον πιστέψουμε
να τον δούμε με τα μάτια της ψυχής μας…
μας φανερώνεται συνέχεια μας δίνει πολλές ευκαιρίες να του δείξουμε την αγάπη μας
μα εμείς αδιαφορούμε.. περιμένουμε να γίνει το θέλημα μας
να πραγματοποιήσουμε τη δική μας προσευχή…και μετά να τον δοξάσουμε
η δύναμη που μας χαρίζει είναι ισχυρή …
μας θέλει δυνατούς…μα εμείς το μόνο που κάνουμε
είναι να του θυμίζουμε τα καρφιά που του έχουμε δώσει ….
το ξύδι και τη χολή που τον έχουμε ποτίσει…
τον σταυρό που τον έχουμε κρεμάσει…

χριστέ μου πονάς..δακρύζεις..υποφέρεις για μας..
το σώμα και το αίμα σου μας τα έδωσες για να λυτρωθούμε
να νιώσουμε την απέραντη αγάπη σου …

σε ευχαριστούμε που μας χάρισες και τον θείο σου λόγο
να αφυπνιζόμαστε και να πορευόμαστε στο φώς..

προσκυνούμε σε πατέρα…

bagie είπε...

Πόσο πόνο δέχτηκε ο Πατέρας Θεός?Καιεμείς του δίνουμε ενα καρφί παραπάνω?Χριστέ μου συγχώρεσε μας,τυφλόι είμαστε.Αγάπη να έχουμε και η ημέρα της λύτρωσης πλησιάζει.
Οχι αλλο πόνο στον γιο σου Παναγία μου,οι άγγελοι κατεβαίνουν στην γη και μας προστατεύουν,μαζι και τον γιο σου.

dimitra είπε...

πατέρα ΘΕΕ μου!!
συγχώρα με που είμαι τόσο τυφλή,
που ενώ κλαίω για όσα πέρασες κατά την σταύρωση σου ποτέ δεν κατάλαβα οτι ήμουν και εγώ ένας απο αυτούς που σε σταύρωσαν...
συγχώρα με που έμαθα σε αυτή τη ζωή να κάνω οτι ευχαριστεί τους άλλους και να μην έχω την αδρεία να πώ ΟΧΙ.
να ακολουθήσω τον λόγο σου να πω ναι στο θέλημα σου να πιστέψω οτι εσύ είσαι το ΦΩΣ η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΟΔΟΣ.........
συγχώρα με ΘΕΕ μου που δεν ξέρω να σε ΑΓΑΠΩ!!!

Dioni είπε...

Το στεφάνι είναι στρογγυλό.
Για κοίτα, δεν έχει αρχή και τέλος.
Για δες, κάποιος το ’πλεξε. Κι είναι τόσο περίτεχνα φτιαγμένο.
Κανένας δεν κοιτάζει το αγκάθι.
Κι όμως, το αγκάθι είναι το στεφάνι.
Όλοι θαυμάζουν το στεφάνι. Κι είναι τόσο περίτεχνα φτιαγμένο...
Όλοι κοιτάζουν το αίμα που τρέχει. Τι ομοιόμορφα που κυλάει το αίμα...
Και πόσο πονάει αυτός που το φοράει.
Και κοίτα εκεί αυτό το στέμμα! Δες πως του πάει!
Δεν ταιριάζει πολύ με το βλέμμα;
Αχ, δεν είναι πολύ γλυκός αυτός που το φοράει;
Το αγκάθι είμαι εγώ. Κανείς δεν μου δίνει σημασία...
Κανένας δεν βλέπει πόσο είμαι δυνατό!
Κι όμως, για κοίτα, πονάω κι εγώ.
Δεν χαίρομαι που ο βασιλιάς του στέμματος πονάει,
γιατί τον βασιλιά μου τον πονάω εγώ.
Δεν με νοιάζει που ο βασιλιάς του στέμματος πονάει,
όταν όμως καταλαβαίνω ότι πονάει απ' το αγκάθι,
τότε - μόνο τότε - πονάω κι εγώ.
Πονάει απ' το αγκάθι; Όχι, όχι... ο βασιλιάς του στέμματος
πονάει για το αγκάθι.
Και τότε - όταν το καταλαβαίνω - δακρύζω εγώ.
Όχι δεν είναι αίμα αυτό που τόσο ομοιόμορφα κυλάει,
είναι το δάκρυ απ' το αγκάθι. Είναι το δικό μου δάκρυ.
Το αγκάθι είναι το στεφάνι. Το αγκάθι είμαι εγώ.
Κι είναι τόσο όμορφα πλεγμένο...
Για δες...

Ανώνυμος είπε...

Dioni...
καθαρο νερο,της γαληνης της ψυχης σου.

σε ευχαριστουμε,τα λογια σου,εχουν αλλη ματια.
Η νοηση της γεννησης σου στην ανασταση!

την αγαπη μου.

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι που θα φτάσει η Αγάπη του Θεού προς τον Άνθρωπο όταν δεν υπολογίζει τίποτα ούτε και την Ζωή του Υιού του???
Ο Άνθρωπος που είναι κατ΄εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού Θεού αρέσκεται σε ένα μόνο πράγμα, να καταστρέφει τα όσα κληρονόμησε από τις προγενέστερες γεννεές και με παντοίους τρόπους να μην τηρεί τις Εντολές του Θεού , εντολές απλές με τις οποίες η ζωή μας βρίσκει νόημα και ουσία.!!!

Δεν ξέρω εάν ο Θεός ξανακάνει το ίδιο πράγμα για να μας σώσει αλλά ένα πράγμα φοβάμαι....... ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ.!!!!

Ανώνυμος είπε...

κάθε ημέρα το ξανακάνει...
εδώ και αιώνες.
μα φτάνει πια.
καιρός να αγαπήσουμε τον πατέρα. και να μετανοήσουμε.
τον θεό μην τον φοβάσαι.
τον εαυτό τον κακό να φοβάσαι.
η κρίση είναι στα χέρια σου.

neda dioni . είπε...

Με πονάει το καρφί στο χέρι μου.
Μου τρυπάει τις φλέβες που στραγγίζουν.
Νερό θαρρείς το αίμα που κυλάει ποτάμι ζωντανό.
Τα αγκάθια μπήγονται στο κεφάλι μου.
Τα μηνίγγια μου πονάνε.
Δεν αντέχω άλλο τις φωνές.
Το σώμα μου δεν το αισθάνομαι.
Η σάρκα μου διάτρητη.
Τα πόδια μου σταυρωτά, σκεπάζει το ένα το άλλο.
Κρυώνω. Ξεψυχώ αλλά δεν φεύγω.
*
Κι από κάτω εγώ.
Εγώ που είδα και ξεχνώ.
Θα πάω σπίτι μου, θα έχω φαγητό ζεστό.
Α, ναι έχω να ταΐσω τη μάσκα μου.
Αυτό το προσωπείο που ξέρω να φορώ.
Είδα, άκουσα, κι όμως ξεχνώ.
Τελικά ποιος θα ενδιαφερθεί...
γι΄αυτόν που είναι στον σταυρό;


geronta mou se agapo poli..panta,

Ανώνυμος είπε...

......................

Δέσποινα Κ. είπε...

Μα τι Βίωσες και το έγραψες ???

τον σεβασμό μου και την απέραντη εκτίμηση μου πάτερ Ιωάννη !

καλή ανάσταση σε όλους !

ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ είπε...

ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ...
ΤΟ ΒΙΩΣΕΣ...
ΑΣ ΤΟ ΜΑΘΕΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ.. ΔΟΞΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ...
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΑΓΑΠΗ...ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ...ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ...

ΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ...ΤΟ ΝΟΙΩΘΩ..
ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ....ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ...ΚΑΘΕΣΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΑΥΡΟ...
ΚΑΙ ΚΛΑΙΣ...ΟΔΥΡΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΜΑΣ-ΤΟΥ...

ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΑΜΑ...ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ...ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ...

Η ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΣΥΚΙΑ...

ΜΑ ΕΦΤΑΣΕ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΩΡΑ...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!
ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ!!!ΟΛΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ!!!

ΙΛΗ ΙΛΗ ΛΑΜΑ ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ....

ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ, ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ....

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ...